Ο Άγιος Σώζων έζησε στα τέλη του 3ου αιώνα μ.Χ. Πατρίδα του ήταν η Λυκαονία και σαν εθνικός ονομαζόταν Ταράσιος. Όταν βαπτίσθηκε χριστιανός, ονομάσθηκε Σώζων. Βοσκός στο επάγγελμα, προσπαθούσε να μιμείται την ημερότητα των προβάτων, που θαύμαζε πολύ. Πολλές φορές τον ενοχλούσαν και τον αδικούσαν οι άλλοι βοσκοί, αλλά αυτός πάντοτε στάθηκε πράος απέναντι τους. «Μου είναι ντροπή», έλεγε, «να γίνω κατώτερος από τα πρόβατα που βόσκουν». Μελετούσε με επιμέλεια την Αγία Γραφή, και όταν στην εξοχή συναντούσε ειδωλολάτρη, προσπαθούσε να τον κατηχήσει στο Χριστό. Κάποτε ο Σώζων πήγε στην Πομπηϊούπολη της Κιλικίας, όπου υπήρχε ένα χρυσό ειδωλολατρικό άγαλμα. Μόλις το είδε, η ψυχή του πράου Σώζοντα παροργίστηκε. Τότε, με θάρρος πολύ έσπασε το δεξί χέρι του χρυσού αγάλματος, το πούλησε και τα έσοδα διαμοίρασε στους φτωχούς. Ο έπαρχος Μαξιμιανός αναστατώθηκε και φυλάκισε πολλούς ανεύθυνους. Όταν το έμαθε αυτό ο Σώζων, παρουσιάστηκε στον έπαρχο και στις απειλές του με ήρεμο ύφος απάντησε ότι μέσα στο ναό το άγαλμα ήταν άχρηστο, ενώ έτσι ωφέλησε και κάποιους φτωχούς. Αμέσως τότε, αφού τον βασάνισαν φρικτά, τον έριξαν στη φωτιά, όπου ο πράος και ζηλωτής βοσκός απήλθε προς τον Κύριο.
Ζηλωτής του Θεού ένας άνθρωπος γεμάτος πνευματικές καταστάσεις, που υπακούει πρόθυμα στη φωνή του Θεού και με ανιδιοτέλεια και αφοσίωση εκτελεί το θέλημά Του.
Αυτός ο ζήλος του Θεού κινείται από αγάπη προς το Θεό, βρίσκεται μακριά από εγωιστικά κίνητρα, είναι σφοδρός και καθαρός, κατά τον Άγιο Ιωάννη το Χρυσόστομο.
Χωρίς αυτό το ζήλο, δεν μπορεί κανείς να εργαστεί για τη Βασιλεία του Θεού, ούτε να εισέλθει σ’αυτή, αφού κατά τον Ευαγγελιστή Ιωάννη στο 3ο κεφάλαιο της Αποκαλύψεως «τον χλιαρό θα τον εμέσει ο Θεός εκ του στόματός Του».Σε τι βοηθάει αυτός ο ζήλος;
Βοηθάει τον άνθρωπο να έχει πάντοτε υπόψη του τη δόξα του Θεού και την επέκταση της Βασιλείας του.
Έκφραση αυτού του ζήλου είναι να μην κρατάει κανείς το πιστεύω του μόνο για τον εαυτό του, ούτε να θέτει το φως «υπό τον μόδιον», αλλά να το προσφέρει στον κάθε άνθρωπο.Χαρακτηριστικά αυτού του ζήλου είναι η σταθερότητα. Δεν μοιάζει με κάτι που προκαλεί εντυπώσεις και σε λίγο σβήνει! Δεν έχει καμία σκοπιμότητα και δεν κρύβει καμία ιδιοτέλεια! Ο ζηλωτής, ο κινούμενος με ένθεο και ιερό ζήλο, δεν υποστέλλει ποτέ τη σημαία του, ούτε για να αρέσει, ούτε για να χειροκροτηθεί, ούτε για να έχει στο μέτωπό του την ετικέτα του σωτήρα, ούτε οι άνθρωποι να μιλούν γι΄αυτόν, ούτε να βρίσκεται στο σύνδρομο του γεροντισμού. Και ο ζήλος του φαίνεται ακόμη περισσότερο όταν απειλείται και διώκεται. Σ’αυτό το ζήλο υπάρχουν η επιμονή, η σταθερότητα, το θάρρος και κυρίως η παρουσία του Θεού.
Ένα άλλο χαρακτηριστικό αυτού του ζήλου είναι η διάκριση. Ο ζηλωτής χρησιμοποιεί ως φανάρι στη ζωή του αυτή την αρετή που του δίνει το δικαίωμα να περπατάει άφοβα και να μην προσκόπτει πάνω στους λίθους της αδιακρισίας. Δεν μιλάει κανείς για το δικό του δικαίωμα παρά μόνο για τα δικαιώματα του Θεού, «ζηλών εζήλωκα τω Κυρίω Παντοκράτορι», είναι η απάντηση του προφήτου.
Μόνο για το Θεό...τα πάντα για το Θεό..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου