Ο άγιος Κυπριανός γεννήθηκε σε ένα χωριό των Αγράφων και διακρινόμενος για την ευσέβεια του, γεμάτος δε από θείο πόθο, αξιώθηκε του μοναχικού σχήματος και του μεγίστου υπουργήματος της Ιερωσύνης.Ενώ ασκήτευε στο άγιο Όρος, γέμισε με τον διακαή πόθο της δημόσια ομολογίας και του μαρτυρίου. Πήγε λοιπόν στην Θεσσαλονίκη και κήρυξε δημόσια τον Χριστό. Πρότεινε μάλιστα ανοιχτά και με θάρρος στους δικαστές του, να αφήσουν το ισλάμ και να ασπαστούν την πίστη μας. Εκείνοι θεώρησαν την τόλμη του για τρέλα και τον απέπεμψαν με κλοτσιές. Ο άγιος όμως δεν απελπίστηκε και αυτή την φορά πήγε στην βασιλεύουσα Πόλη και επανέλαβε την ομολογία του, μπροστά στον βεζίρη και έπειτα στον μουφτή στον οποίο εκείνος τον παρέπεμψε. Μην μπορώντας να κάμψουν το θέλημα του, τον παρέδωσαν στην αγχόνη και έτσι τελειώθηκε για τον Χριστό.
Ενώ η πρώτη Εκκλησία, αποδοκίμαζε κανονικά τον εισπηδητισμό, δηλαδή την εκούσια παράδοση προς το μαρτύριο, δεν είναι λίγα τα παραδείγματα των αγίων, πού προσήλθαν αυθόρμητα στο μαρτύριο και μάλιστα δοξάστηκαν σαν γνήσιοι μάρτυρες. Και αυτό γιατί, ενώ ο εισπηδητισμός προϋποθέτει έναν συναισθηματικό ενθουσιασμό και είναι απληροφόρητο διάβημα και οδηγεί πάντα στην δειλία και αποστασία μπροστα στο μαρτύριο, για τους αγίους η μαρτυρία και το μαρτύριο, προϋποθέτουν μακρά προετοιμασία πνευματική, ωριμότητα χρόνου, τόπου και στιγμής και πάνω απ όλα ευλογία, άνωθεν πληροφορία, ότι το διάβημα τους είναι εγκεκριμμένο από τον Θεό. Ο χριστιανός για τις μεγάλες αποφάσεις και ιδία για τον πνευματικό του προορισμό, δεν κάνει τίποτα πού να μην έχει ευλογία από τους επί γης πατέρες του και έγκριση άνωθεν από τον Ουράνιο Πατέρα.Ό,τι είναι ευλογημένο έχει σφραγίδα γνησιότητας και ευδοκιμεί,αντίθετα ό,τι γίνεται με το ίδιον θέλημα έχει ως αποτέλεσμα την αποτυχία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου